Эпіграф як сродак стварэння цэласнасці тэксту. Лексічныя сродкі стварэння звязнасці паэтычнага тэксту: поўны тоесны, частковы лексічны, тэматычны, сінанімічны, антанімічны паўторы. Метафара, эпітэт і параўнанне. Фігуры дабаўлення, пропуску і рытарычныя.
При низкой оригинальности работы "Моўныя сродкі стварэння цэласнасці і звязнасці паэтычнага тэксту (на матэрыяле творчасці М. Багдановіча і Я. Купалы)", Вы можете повысить уникальность этой работы до 80-100%
Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь Установа адукацыі Гомельскі дзяржаўны універсітэт імя Францыска Скарыны Філалагічны факультэт Кафедра беларускай мовы Дыпломная работа Моўныя сродкі стварэння цэласнасці і звязнасці паэтычнага тэксту (на матэрыяле творчасці М. Багдановіча і Я. Купалы) Гомель 2010 РЭФЕРАТ Дыпломная работа складаецца з 67 старонак, 26 крыніц. Аб’ект даследавання: паэтычная творчасць Янкі Купалы і Максіма Багдановіча. Але, як сцвярджае Кубракова Е. С., не змяншаючы вартасцей кнігі І. Р. Гальперына аб тэксце як абекце лінгвістычнага даследавання, хацелася б разам з тым адзначыць, што ўсе вылучаныя тут крытэрыйныя прыкметы тэксту (акрамя апошніх) могуць быць пастаўлены пад сумненне і аспрэчаны. Гэта, як адзначыў Ю.М. Лотман, бясспрэчна, адзін з самых выкарыстоўваемых тэрмінаў у навуках гуманітарнага цыклу [5, c. Тэкст для лінгвіста - гэта акт ужывання натуральнай мовы, які валодае вызначаным комплексам уласцівасцей. У гэтай сувязі, у прыватнасці, адрозніваюцца асноўны тэкст твора і яго пабочны тэкст: загалоўкі і заўвагі, якія сталі прадметам спецыяльнага вывучэння, эпіграфы, прысвячэнні, аўтарскія прадмовы, пазначэнні дат і месцаў напісання, а таксама пералікі дзеючых асоб і рэмаркі драматычных твораў. На гэтым другім родзе надсітуацыйных маўленчых утварэнняў пабудавалі свае тэорыі тэксту буйныя навукоўцы-культуролагі М.М Бахцін і Ю.М. Лотман. З улікам прыведзеных меркаванняў М.М. Бахціна і Ю.М. Лотмана правамерна сказаць, што тэкст як феномен культуры ў яго найбольш поўнай і яскравай сутнасці - гэта адказнае маўленчае дзеянне, здольнае працаваць (функцыянаваць) далёка за межамі часу і месцы яго ўзнікнення, а таму дбайна прадуманае і адшліфаванае яго стваральнікам. Як адзначае Н.С. Валгіна, у тэксце заключана моўнамысленчая дзейнасць пішучага (гаворачага) суб’екта, разлічаная на рэакцыю чытача (слухача), на яго ўспрыняцце. Свечка свеціць, свечка ззяе, свечка дагарае, І ў панурай, цеснай хаце хлопец памірае…[1, с.
Вы можете ЗАГРУЗИТЬ и ПОВЫСИТЬ уникальность своей работы
