Гісторыя Беларусі - Шпаргалка

Яшчэ адной важнай праблемай курсу есць пытанне станаулення нацыянальнай дзяржаунасці і культуры. Існуе і цэлы шэраг іншых праблем: фарміравання і развіцця беларускага этнасу, месца беларусау і Беларусі у сусветнай супольнасці, канфесійнага становішча, дзейнасці палітычных і грамадскіх арганізацый і іншыя.

Такім чынам, курс «Гісторыі Беларусі» - гэта навучальная дысцыпліна, якая цесна звязана з усеагульнай гісторыяй, гісторыяй дзяржавы і права Беларусі, геаграфіяй, этнаграфіяй, паліталогіяй і канкрэтнай эканомікай, гісторыяй палітычных і прававых вучэнняу, гісторыямі суседніх дзяржау: Польшчы, Расіі, Украіны, Літвы і Латвіі, іншымі гуманітарнымі навукамі і дысцыплінамі.

Фармацыйны прынцып, заснаваны на эканамічнай дэтэрмінанце гістарычнага працэсу. Паводле фармацыйнага прынцыпу, у гісторыі Беларусі выдзяляюцца наступныя перыяды: першабытнаабшчынны лад (100-40 тыс. г. да н. э. VIII ст. н. э.), феадальнае грамадства (IX ст. - 1861 п), перыяд капіталізму (1861-1917 гг.), эпоха сацыялізму (з 1917 г.). Панавала заганнае уяуленне, што сапраудная гісторыя Беларусі пачынаецца толькі з Кастрычніцкай рэвалюцыі, а усе, што ей папярэднічала, было толькі перадгісторыяй.

Паводле цывілізацыйнага прынцыпу, які улічвае кантэкст сусветнага гістарычнага працэсу, можна вылучыць наступныя перыяды гісторыі Беларусі: 1. Зараджэнне і развіцце старажытнага грамадства (100 тыс. г. т.н. - VI-VIII ст. н.э.): ад першага з"яулення чалавека на сучаснай тэрыторыі Беларусі да распаусюджвання славянскіх плямен на тэрыторыі Беларусі;

2. Станауленне хрысціянскай цывілізацыі Беларусі (ІХ - сяр. ХІІІ ст.);

3. Ад сярэднявечча да Новага часу (сяр. ХІІІ - перш. пал XVII ст.): Беларусь у складзе ВКЛ;

4. Пачатак фарміравання сучаснага беларускага этнасу (1569 - канец XVIII ст.): Беларусь у складзе Рэчы Паспалітай;

5. Крызіс феадальных адносін (канец XVIII ст. - першая пал. ХІХ ст.);

6. Беларусь у перыяд станаулення буржуазнага грамадства (другая палова XIX ст. - люты 1917 г.);

7. Беларусь у перыяд Кастрычніцкай рэвалюцыі 1917 г. і грамадзянскай вайны;

8. Беларусь у міжваенны перыяд;

9. Беларусь у гады Вялікай айчыннай вайны;

10. Беларусь ва умовах супрацьстаяння сусветных супердзяржау (2-я палова 40-х - 1-я палова 80-х г. XX ст.);

11. Беларусь пад час крызісу і распаду СССР (1985 - 1991 гг.);

12. На шляху мацавання суверэнітэту (1991 - 2010 гг.).

Пытанне 2

Найстаражытным і самым доугім перыядам у гісторыі чалавецтва есць каменны век. Ен доужыуся з часу з"яулення чалавека - каля 3 млн. гадоу назад - да V тыс. да н.э., калі яна пачала выкарыстоуваць першыя металы. У розных частках нашай планеты каменны век пачауся у розны час. Раней гэта адбылося у Афрыцы, дзе упершыню,як сцвярджаюць навукоуцы, з"явіуся чалавек.

Каменны век названы па асноуным матэрыялам, з якога чалавек вырабляла прылады працы. Яго умоуна дзеляць натры перыяду. Найстаражытны і самы доугі з іх - палеаліт. Гэта назва паходзіць ад грэцкіх слоу palaios - Старажытны і lithos - камень.Наступным перыядам быу мезолит - сярэдні каменны век (mesos - Сярэдні, lithos - камень). Па мезаліту пачауся неаліце (neos - новы і lithos - Камень).

Каменны век - адна з найважнейшых эпох у гісторыі чалавецтва. На працягу тысячагоддзяу чалавек, спазнаючы свет, ажыццявіу важныя для свайго існавання адкрыцці. Людзі авалодалі агнем, збудавалі першае жылле, пашылі першую вопратку, вынайшлі лук і стрэлы. Спазнаючы уласцівасці дрэва, каменя, косці, яны палегчылі свае жыцце і ператваралі навакольнае сераду.

З часам людзі навучыліся выкарыстоуваць металы, і ужо наступныя перыяды атрымалі назвы: энеаліт (медна-каменны век), эпоха бронзы, жалезны век. Часам энеаліт і эпоху бронзы навукоуцы аб"ядноуваюць у адзін перыяд і называюць яго эпохай медзі і бронзы.

Жыцце першабытнага чалавека непасрэдна залежала ад навакольнага асяроддзя: клімату, расліннага і жывельнага свету.Наша планета у працягу гісторыі не раз мяняла свой твар. З"яуляліся і знікалі горы, мора і акіяны, мянялі свае рэчышча ракі. Надзвычай зменлівых быу клімат Зямлі. Праходзілі тысячы гадоу, перыяды пацяпленне чаргаваліся з часам,калі клімат станавіуся халодным.

Падчас пахаладанняу, якія навукоуцы называюць ледавіковымі перыядамі, значная частка паверхні планеты пакрывалася пластом леду і снегу. Мора замярзалі і стагоддзямі заставаліся пад магутнай ледам.Па ледніковага перыяду узровень вады у Сусветным акіяне быу ніжэй сучаснага амаль на 100 м.

З паніжэннем тэмпературы паветра ледавік паступова развівауся з поуначы на поудзень. Зямля ператваралася у вялізную снежную пустэльню. У некаторых месцах таушчыня ледніка дасягала 2 км. Але зямлі паблізу ледніка НЕБЫЛІ пустымі. Да халоднага клімату прыстасаваліся мамант, пауночны алень,шарсцісты насарог, оуцабык, пячорны мядзведзь. Яны жылі побач з першапачатковай чалавекам, для якога былі часам здабычай, а часам бязлітасным ворагам.

У перыяды пацяплення ледавікі раставалі і адыходзілі на поунач. Узрове