Выдання Скарыны - унікальныя помнікі свецкай рэнесанснай біблейскай пісьменнасці. Іх месца ў еўрапейскім і беларускім культурна-гістарычным працэсе. Склад біблейскіх твораў пісьменніка. Асаблівасці іх моўнай стылістыкі, рыторыкі і алегарычнага зместу.
ПаходжаннеКнігі Скарыны прызначаліся для прыватнага і сямейнага чытання, выкарыстання у царкоуных службах і свецкіх бібліятэках. Францыск Скарына улічвау адсутнасць у ВКЛ і усей Усходней Еуропе развітой кніжна-пісьмовай традыцыі па перапісванні біблейскіх зводау, недастатковае знаемства з імі свецкіх і нават царкоуных колау. Асобныя рукапісныя зводы Бібліі ("Генадзіеуская Біблія" 1499, "Дзесятаглау" Мацея Дзевятага 1502-07, "Пяцікніжжа" дзяка Федара 1514) не былі прызначаны для шырокага распаусюджання і толькі вынаходніцтва друку адчыніла перад ей шырокія перспектывы. Каб пазбегнуць спрошчанага, памылковага успрыняцця Бібліі, Скарына імкнууся у простай і зразумелай форме каменціраваць біблейскія тэксты, падаваць звесткі аб гістарычных, побытавых, багаслоускіх, моуных рэаліях. У тэалагічным кантэксце асноунае месца у прадмовах і сказаннях Скарыны займала т.зв. экзагеза - тлумачэнне алегарычнага зместу кніг Старога Запавету як прадвесця і прароцтва новазапаветных падзей, перамогі хрысціянства у свеце і надзеі на вечнае духоунае выратаванне. Комплекс прадмоу і сказанняу дапауняюць калафоны - пасляслоуі з некаторымі выхаднымі звесткамі і т.зв. надпісанні - сціслыя уступныя каментарыі да частак кожнай кнігі.
Даследчыкі адзначаюць стылявы і жанравы сінкрэтызм асноуных творау Францыска Скарыны, дасканаласць выяуленчых сродкау, публіцыстычнасць, экспрэсіунасць, прытчавы і алегарычны характар, багацце гістарычных, філасофскіх, тэалагічных каментарыяу, сугучнасць узнеслай моунай стылістыцы кніг Бібліі.
Размещено на .
Вы можете ЗАГРУЗИТЬ и ПОВЫСИТЬ уникальность своей работы
