Даследавання феномена экспрэсіі, з’явы экспрэсіўнасці моўных адзінак. Аналіз сродкаў стварэння экспрэсіўнасці паэтычных твораў Л. Дранько-Майсюка на розных узроўнях мовы. Лексічныя, лексіка-семантычныя, сінтаксічныя сродкі стварэння экспрэсіўнасці тэксту.
Аннотация к работе
Аб’ект даследавання: сродкі стварэння экспрэсіўнасці ў мове твораў Леаніда Дранько-Майсюка. Мэты, задачы, крыніцы работы 2.1 Лексіка-семантычныя сродкі стварэння экспрэсіўнасці тэксту 2.2 Эпітэт 2.3 Метафара 2.4 Перыфраза 2.5 Гіпербала 2.6 Літота 2.7 Параўнанне 3. У сувязі з гэтым выразнасць называюць асаблівай структурнай арганізацыяй, якая ўспрымаецца як навізна, незвычайнасць, адхіленне ад нормы [9, с.106] і служыць сродкам выражэння аўтарскага пункту гледжання, яго пачуццяў [9, с.113]. Як вядома, у агульнай сістэме мовы вызначаюцца так званыя нулявы” і маркіраваны ўзроўні [13, с.162]. На лексіка-семантычным узроўні найбольш актыўнымі, адметнымі для паэтычнай мовы сродкамі стварэння выразнасці тэксту з’яўляюцца эпітэт і метафара, на лексічным - сінонімы і антонімы, на словаўтваральным - формы з суфіксамі суб’ектыўнай ацэнкі, на сінтаксічным - разнастайныя паўторы. Аспект вобразнасці - яе непаўторную сувязь з думкай, мысленнем пісьменніка - падкрэслівае А. З генетычнага пункту погляду эпітэты падзяляюцца на: агульнамоўныя, індывідуальна-аўтарскія, народнапаэтычныя (пастаянныя, сталыя) - словазлучэнні з імі набылі сталы характар У творах выкарыстоўваюцца, як правіла, індывідуальна-аўтарскія эпітэты, выражаныя прыметнікамі, якія часцей за ўсё называюць фізічныя ўласцівасці пэўных з’яў прыроды або жывых істот. Мой сон пусты, і я прашу: Прысніся - І стаўлю вазу чыстую на стол. Я ж на людзей не крыўдую. Традыцыйныя эпітэты выкарыстоўваюцца аўтарам даволі рэдка: Ты хочаш плакаць, але ты жанчына, Якую Бог пазбавіў горкіх слёз, І не для слёз прыдумана ангіна, А на ўспамін пра снег і пра мароз. Бачу буйныя кроплі вады, Што сівеюць на вымытым ганку.