Разгледжаны падыходы да пабудовы адмоўнага палітычнага іміджу. Вылучаны ярозныя тыпы дыскрэдытацыйных тэхналогій, стратэгіі аднаўлення іміджу ў выбарчых кампаніях. Разгледжаны функцыі, структура дыскрэдытацыйных тэхналогій і метады барацьбы з імі.
Аннотация к работе
Змест Уводзіны 1. Дыскрэдытацыйныя тэхналогіі 2. Актуальнасць тэмы даследавання: У апошнія гады ў палітычнай прасторы перманентна цыркулюе разнастайная негатыўная інфармацыя пра абяўленні, палітыкаў, фактах, падзеях. Традыцыйны недавер да ўлады ў нашых грамадзян і нездаволенасць любой уладай любога ўзроўню ў часткі грамадзян, палягчае прыпісванне палітыкам негатыўных характарыстык.Контрпрапаганда стала абавязковым атрыбутам практычна любой выбарчай кампаніі.Дыскрэдытацыя палітычных апанентаў становіцца вядомай часткай сцэнара не толькі ў перадвыбарных кампаніях, але і ў межвыбарным палітычным працэсе.Гэта яшчэ больш адчужае людзей ад палітычнага працэсу, зніжае матывацыю палітычнага ўдзелу. Выбарчыя кампаніі даюць багаты эмпірычны матэрыял для аналізу абектыўных і субектыўных ўмоў успрымання палітычнай улады і фарміравання вобразаў палітычных лідэраў.Пры гэтым даследаванню фарміравання негатыўных вобразаў палітыкаў не надаецца дастаткова ўвагі ў параўнанні з практыкай па іх стварэнні.Так, ні ў айчынных, ні ў замежных крыніцах мала дадзеных аб прыродзе зяўлення негатыўных вобразаў, механізмах іх фарміравання, прычынах іх устойлівасці ў свядомасці, аб магчымасцях перафармаванне ўжо склаліся негатыўных вобразаў і канструявання пазітыўнага ладу ва ўмовах палітычных канфлiктаў, ціску адміністрацыйнага рэсурсу, падкантрольных рэгіянальныхСМІ. Палітычная ўлада ў вызначэннях многіх даследчыкаў-палітолагаў, уяўляе сабой сістэму ўзаемазвязаных і институционализированных сувязяў і адносін, ролевых структур, стыляў паводзінаў, не атаясамліваецца ні з асобнымі інстытутамі, ні з вызначаным дамінуючым субектам, ні з сродкамі.