Храналагічны гістарыяграфічны агляд гісторыі музейнай справы. Нямецкі навуковец К. Бёцігер, нарыс Л. ф. Ледэбура па гісторыі каралеўскай кунсткамеры ў Берліне. Асэнсавання гісторыі музеяў у славянскіх краінах. Заканамернасці ўзнікнення гэтых крыніц.
Аннотация к работе
РЕФЕРАТ ГІСТАРЫЯГРАФІЯ МУЗЕЙНАЙ СПРАВЫ Гістарыяграфія гісторыі музейнай справы Вывучэнне гісторыі музеяў мае пазнавальнае значэнне, і гэта пачалі інтуітыўна разумець музейныя практыкі яшчэ ў перыяд станаўлення музея як сацыяльнага інстытута. Крыніцы сведчаць пра тое, што ў канцы XVII - пачатку XVIII ст. робяцца спробы асэнсавання гістарычнага досведу стварэння музеяў, што азначала з’яўленне гістарыяграфіі гісторыі музеяў як прадмета даследавання. У якасці крыніц гістарыяграфіі гісторыі музеяў могуць быць прыцягнуты матэрыялы творчых лабараторый гісторыкаў-музеёлагаў, рэцэнзіі іх навуковых і практычных прац, матэрыялы творчых дыскусій, успаміны, дзённікі і лісты гісторыкаў, якія вывучалі мінулае музеяў, іх асабістыя дакументы, перапіска з выдавецтвамі, справаздачы пра ход выканання запланаваных гістарычных прац і т. д. Пачынальна з ХХ ст. тэматыка гісторыка-музейных прац пашыраецца. Да згаданых гісторыка-музейных прац храналагічна блізкія першыя спробы асэнсавання гісторыі музеяў у славянскіх краінах, у тым ліку і ў Беларусі.