Развіццё паэзіі ў 20 гг. ў дзвюх асноўных ідэйна-мастацкіх плынях: нацыянальнай і пралетарска-рэвалюцыйнай. Асэнсавання Беларускага Шляху – лёсу маці-Беларусі ў новых гістарычных умовах. Апяванне казкі прышлага часу. Пастаральнасць і фальклорны лірызм.
Аннотация к работе
Беларуская паэзія 1920-х гадоў паэзія пралетарскы фальклорны лірызм Паэзія 1920-х гадоў, у параўнанні з нашаніўскай, стылёва больш мазаічная, спектр яе матываў і ідэйна-вобразная палітра больш шырокія. Асноўная тэматыка і праблематыка паэзіі 1920-х гг., як у прынцыпе і ўсяго нацыянальнага прыгожага пісьменства гэтага часу, «круцілася» вакол ідэі Беларускага Шляху, з якой пачалося для Беларусі XX ст. Паэзію 1920-х гадоў тварылі некалькі пакаленняў: старэйшыя паэты - класікі, стваральнікі «нашаніўскага» адраджэння: Я. Купала, Я. Колас, Зм. У агульных рысах развіццё паэзіі ў 20-я гады адбывалася ў дзвюх асноўных ідэйна-мастацкіх плынях, кожная з якіх адрознівалася сваімі стылёвымі парадыгмамі (традыцыйнай і авангардысцкай) і тэматычнымі дамінантамі: нацыянальна-адраджэнскай і пралетарска-рэвалюцыйнай. Дзве сілы, паміж якімі шукае сябе Беларусь, - дылему паміж нацыянальным шляхам і рэвалюцыйна-пралетарскім - Купала абазначае ў наступных радках: Там чутна: Беларусь!.