Прыказкі - залаты фонд народнай мовы. Тыпы антонімаў у беларускіх прыказках. Стылістычныя і функцыянальныя патэнцыі антонімаў у прыказках. Аналіз антанімічных пар, засведчаных у беларускіх прыказках. Мастацкі прыём, заснаваны на лексічнай антаніміі.
Аннотация к работе
Стылістычныя і функцыянальныя патэнцыі антонімаў у беларускіх прыказках Заключэнне Спіс літаратуры Дадатак УВОДЗІНЫ прыказка антанімічный лексічныя стылістычныя Прыказкі карэнным чынам адрозніваюцца ад усіх іншых фальклорных жанраў. Такім чынам, прыказка мае пэўнае моўнае выражэнне, што знаходзіць лагічнае адлюстраванне ў формуле “план зместу і план выражэння”. У стварэнні надзвычай ёмістых і яркіх мастацкіх вобразаў народ трапна ўжывае сінтаксічны паралелізм, антытэзу. Так, легкі і цяжкі з’яўляюцца антонімамі, таму што выражаюць супрацьлеглыя, але звязаныя паміж сабою паняцці малога, нязначнага цяжару і вялікага, значнага цяжару.